(من این سلاح مقدس را به ننگ نمی آلایم و هرگز رفقای خویش را درنبرد,هرجایی که من باشم,ترک نخواهم کرد. من به خاطر سرزمین خود میجنگم و پس از خویشتن-پس از مرگم-وطنم را ضعیف باقی نمیگذارم, بلکه قویتر و نیرومندتر, همانگونه که در اینده خواهد بود. من مقدسات وطنم را گرامی میدارم. خدایان و مزارع گندم وجو و تاکستان ها و درختان زیتون گواه بر سوگند من هستند.)
متن این سوگند نامه را از کتیبههای قرن چهارم پیش از میلاد گرفته اند
منبع:کتاب تاریخ دنیای قدیم